Nieuw op de CyCadewebsiteLivius' Menenius Agrippa

Afl. 7
Een boek over artificiële intelligentie, Marvin Minsky's The Society of Mind, deed me al wat jaren geleden denken aan een passage in Livius, waarin een Romein door het vertellen van een 'fabeltje', over de Maag en de Ledematen, de opstandige plebejers weer in het - patricische - gareel krijgt.

Het simpele vertelseltje bleek, na het uitpluizen van wat vakliteratuur, helemaal niet zo simpel te zijn. Het had te maken met literatuur, retorica, de oude Grieken, filosofie, geschiedschrijving... Een Duitse geleerde formuleerde het zo: "Wie ein erratischer Block liegt die weltberühmte Fabel des Menenius Agrippa mitten auf dem Felde altrömischer Geschichte" (als een zwerfkei ligt de wereldberoemde fabel van Menenius Agrippa midden op het veld van de oudromeinse geschiedenis). En het boek van Minsky vertoonde frappante overeenkomsten met wat in de fabel de elementen van een 5e-eeuwse Griekse ὁμόνοια-discussie bleken te zijn. Wat had Minsky ertoe aangezet het complexe begrip 'mind' en 'intelligence' te omschrijven met dezelfde simpele elementen als die in het fabeltje?

Het onderwerp begon me zo te boeien dat het is uitgedraaid op een artikel. Met de obligate bibliografie en voetnoten, want als je a zegt moet je ook b zeggen. Of het nog leesbaar is laat ik aan uw oordeel over ;-)

De speech van Menenius Agrippa (Livius, AUC II, 32, 8-12).