Draaiende vrouwen

Dat kranten in de komkommertijd zich al eens te buiten gaan aan sensatiekoppen om het lezerspubliek het gevoel te geven dat ze nog altijd waar voor hun geld krijgen, dat kan in een tijdelijke geest van toegeeflijkheid met de mantel der liefde bedekt worden. Maar niet als het er te dik op ligt, zoals nu zaterdag 7/8/'10 in De Standaard met de kop 'Soldatenseks met ‘draaiende vrouwen'', waarbij voor de couleur locale een opdringerige afbeelding van een Romeins erotisch fresco (in de vertrouwde gele en bruinrode oker, met een weinig aan de verbeelding overlatend seksstandje) de blik moet vangen.

Soldatenseks? Zoals in bakkersseks, verpleegstersseks, journalistenseks...? Draaiende vrouwen?
Vertroebeling van het gemoed was mijn deel bij de poging de motorische implicaties van het opgeroepen beeld te bevatten. Een aspect van de antiekromeinse put van verderf dat mij nog niet bekend was. Sensatie!

In dit overigens goed gedocumenteerde artikeltje over het soldatenleven in de Romeinse provincie Egypte werd al gauw duidelijk dat redacteur Manu Tassier een ietwat slordige leraar Nederlands moet hebben gehad - anders zou hij zich zeker niet bezondigd hebben aan het oeroude taaie gallicisme 'de soldaat van wacht' -, maar dat zijn leraar Grieks helemaal niet te kort geschoten was in zijn ijver de jonge Manu de knepen van het vertaalvak te leren. In de allerlaatste zin is het namelijk zonneklaar dat Tassier wel degelijk weet wat de correcte interpretatie is van het werkwoord κυκλευειν dat de aard van de prostitutie beschrijft: de prostituee 'doet de ronde van het garnizoen'. Zij moet iedere soldaat bedienen. En zoiets noem je niet ronddraaien.

Dat is een slecht-Nederlandse, en gewoon foute, vertaling. Een moedwillige, gezien de komkommertijd?