Cultuurvernis

"Toch begint het schouwspel in de Wetstraat hoe langer hoe meer op een drama te lijken, met een conflict tussen de protagonisten in de prologos", schrijft Marjan Justaert vandaag in De Morgen, over de 'theatraliteit van de Wetstraat: eerder Commedia dell’arte dan Griekse tragedie'.
Vraag: hoeveel protagonisten telt een Griekse tragedie? Of: door hoeveel personages wordt de prologos uitgesproken? Of: worden in een prologos conflicten uitgespeeld?
Een klassiek getint commentaartje ligt tegenwoordig lekker in de media, maar wordt natuurlijk de spreekwoordelijke bananenschil voor slordige of weinig onderlegde schrijvers van krantenstukjes.
Blijkens hetzelfde artikel zou een zekere filmmaker Koen Mortier beter ook nog eens terug naar school gaan ("volgens hem dekt het Romeinse Commedia dell’arte beter de lading"), de oude Romeinen spraken namelijk geen Italiaans en welke Italianen voornoemd toneelgenre hebben uitgevonden is niet bekend. Deze zelfde Mortier verzucht over de Wetstraatpolitici: "de enige quotes zijn voor de gewone sterveling onverstaanbare Latijnse oneliners". Een citatenboekje, of even de krant lezen, gewone sterveling Mortier? Misschien heeft Marjan Justaert het soms wel eens bij het rechte eind.